Recensie Jude Cole – A view from 3rd street

Vorig jaar kon je een recensie van Jude Cole’s album ‘Start the car’ lezen. Dit is z’n voorganger , een heerlijk pop-rock album met emotionele diepgang. Uitgebracht in 1990, een jaar met de nodige commotie in m’n leven, was dit album letterlijk een houvast, die ik  verslonden heb.

Deze tweede plaat van Jude Cole was een ferme sprong voorwaarts, hij was toen dertig. Die levensfase vertaalt zich in geweldige gedrevenen songs als ‘Stranger to myself’ en ‘Get me through the night’. Hij speelt gitaar, bas en piano en de liefde bespeelt hem in ‘House full of reasons’, ‘Time for letting go’ en het intense ‘This time it’s us’ (de gitaar en zang duelleren hier heftig als uiteengeslagen lovers).
 
Geweldig hoe hij als singer songwriter, blues, rock en pop tot iets bijzonders weet te maken. Producer Dave Tysen voelde goed aan wat deze man kon. Luister maar eens naar de blues in ‘Compare to nothing’. Jude speelt hier piano en gitaar in een werkelijk schitterende song die voor mij wel een soort licht aan het eind van de tunnel is geweest. Vooral dat stuk met ..”So many people can tell you what’s true, and the more that you listen...”...ja heftig spul die fisherman’s friends. ‘Heart of blues’ is zo’n puike combi van gitaar, emotie en gedurfde songwriting. Je voelt gewoon dat het echt is bij Jude Cole. Mooi hoe hij óók zoekt naar harmonie in het leven in ‘Prove me wrong’.

 Ik roep het al een aantal jaren, maar John Mayer heeft veel aan deze man te danken. In de USA scoorde hij een paar mooie hits met dit album in de charts, ik scoorde een muzikale vriend voor het leven die ik hier graag met jullie deel! (GJG 10,0)