Holly Williams - The Highway (Georgiana Records/Import)

Dit album hoorde ik een paar weken geleden en ik was direct verkocht (en toen wist ik nog helemaal niets van haar beroemde familie...)! Zangeressen als Mary Chapin - Carpenter, Gretchen Peters en Trisha Yearwood kunnen al jaren op mijn trouwe aandacht rekenen en daar komt nu dus Holly Williams bij. Want wat een prachtig album is dit zeg! Heerlijk die vlotte nummers afgewisseld met fraaie ballads.

Ga er maar aan staan, je eigen plaat financieren en met succes je eigen kledingwinkel runnen. Je laatste album stamt alweer uit 2009... en dan begint de muziek weer te kriebelen. Bovendien blijkt de liefde van je leven gewoon in je eigen band te zitten… je bent 31 jaar en trouwt de beste man! Dan bruist daar ineens weer flink wat inspiratie uit de bron waar je graag uit tapt voor nieuwe muziek, de vijver van het leven.
 
De begeleiding (o.a. cello, piano, wurlitzer, lap steel) is schitterend, gewoon prachtig en bestaat naast enkele bekende namen, uit topkrachten. Allemaal top, maar dan die songs en stem die je helemaal aan de hand meenemen, die geven de grootste doorslag in het slagen van dit album.

In het muzikale landschap tussen country en americana ligt een wijds landschap met veel plekken waar nog niemand geweest is. Holly is een geweldige gids die dit moois graag met ons deelt en aan de hand van haar eigen verhalen in haar persoonlijke songs. En daar laat ik verder niets over los, want als je nu niet nieuwsgierig bent geworden mis je een album van misschien wel dezelfde klasse als Gretchen Peters’s  ‘Hello cruel world’. O ja, had ik al verteld dat ze de kleindochter is van Hank Williams? Take Root, De Amer, wie durft? Durf  jij? (GJG 9,2)